TOPwedstrijd
Na een weekje vakantie mochten we afgelopen weekend weer een potje korfbal spelen. Dit keer onze verste uitwedstrijd, helemaal naar Top in Sassenheim. Gelukkig niet heel vroeg, we speelden pas om 13 uur. Dat is toch wel een stuk beter dan daar om bijvoorbeeld 9 uur al te moeten zijn.
Daar aangekomen konden we ook kiezen voor het zwembad, maar omdat niemand zwemspullen meegenomen had, kozen we toch maar de ingang van de zaal. Er was een wedstrijd bezig en we zagen nog geen E formaat tegenstanders. Na wat speuren bleek er nog een tweede, kleinere zaal te zijn. Daar was nu nog turnen bezig, maar wij mochten daar onze wedstrijd spelen. Echt veel inschieten konden we daarom niet, maar in de grote zaal was er wel de mogelijkheid om lekker over te spelen en vast het praatje te doen.
Van de vorige wedstrijd wisten we nog dat Top een hele grote heer had (bijna net zo groot als deze coach). En daarnaast een aantal tweedejaars E spelers, waarvan met name twee dames al best sterk zijn. Gelukkig is ons verdedigende spel tegenwoordig van een hoog niveau en weten we de aanvallen van de tegenstander daarmee goed en snel te verstoren.
We spraken daarom ook af om goed te verdedigen en bij het aanvallen te zorgen voor goed overgooien. De lange bal spelen we alleen als het echt kan en de bal daarbij in de handen van onze medespelers komt. Goed kijken en “met het hoofd spelen“ werd ook benoemd.
De ervaring met eerdere “late” wedstrijden is dat we dan minder geconcentreerd zijn. Daar was vandaag echt helemaal niets van te merken. Wellicht speelde mee, dat de coaches een aantal weken geleden ingefluisterd hebben dat we nog kampioen kunnen worden. Om dat te bereiken hoefden we, op dat moment, alleen maar even al onze 5 komende wedstrijden op rij te winnen. De vorige drie werden gewonnen, dus de kans is er nog steeds. De echte uitdaging is vandaag tegen deze ploeg van Top.
We begonnen wat zenuwachtig, maar ook Top had daar last van. Pas aan het eind van het eerste kwart werd de korf gevonden. Helaas niet door ons, maar door Top. Met de eerste rust stonden zij met twee doelpunten voor. De scheidsrechter van vandaag was vrij jong, maar was wel goed op de hoogte van de regels. Hij controleerde netjes de spelerskaarten en of iedereen die op “het formulier” stond, ook echt aanwezig was. Iets waar veel scheidsrechter nog van kunnen leren. We moesten hem wel nog even vertellen dat in de E niet iedereen iedereen mag verdedigen.
Ook tijdens de wedstrijd hebben we hem nog wat dingen toegefluisterd. Er mag bijvoorbeeld gewoon voor strafworpen gefloten worden als een dergelijke overtreding gemaakt wordt. De tweede, derde en vierde keer deed hij dat dan ook. Daarvan werd er een verzilverd. Ook uit het spel wisten wij de korf nu te vinden en halverwege was de stand rechtgetrokken tot 3-2.
Onze aanvallen liepen steeds beter en het uitstappen als je gooit begint er bij iedereen steeds beter in te zitten. Zeker bij zo’n lange jongen scheelt het heel veel als je uit stapt. Verdedigend deden we het gewoon goed en het kostte Top de nodige moeite om in schotpositie te komen. Zij speelden goed rond de paal, maar wij stonden elke keer voor de neus van de schutter. Diverse malen maakten de kinderen een sprongetje om te schieten, maar moesten noodgedwongen de bal vasthouden, omdat ALO als tijgers/beren/vul maar in stond te verdedigen.
Nog tweemaal kwam Top op twee punten voorsprong, maar wij bleven heel goed spelen en kropen langzaamaan dichterbij. Halverwege het vierde kwart kwamen we op een punt voorsprong. De coach van de tegenpartij kon het bijna niet aan van de spanning. De ALO coaches hoefden vandaag niet eens echt gek veel te coachen. De kinderen speelden gewoon voor wat ze waard zijn! Top moest uiteindelijk (weer) tactisch gaan wisselen tijdens het laatste kwart. Alleen door alleen nog de beste spelers in het veld te zetten, konden zij de wedstrijd in hun voordeel beslissen.
Top paste hun spel daarbij iets aan. Met het rondspelen lukte het ze simpelweg niet om voldoende vrij te komen. Ze kozen er daarom voor om de lange bal te gooien. Deze lieten ze heel slim doorrollen, tot ze dicht genoeg bij de paal waren om meteen te kunnen schieten. De doelpunten die daarmee gemaakt werden, leken in sommige gevallen toch eigenlijk echt wel verdedigd te zijn. Maar als de scheidrechter er niet voor fluit kun je er weinig aan doen. Onze energie was helaas wat aan het opraken en de omschakeling van aanval naar verdediging kostte ons ook het laatste beetje.
Het meegereisde publiek is weer wat jaartjes ouder geworden van de spanning en schreeuwde de kelen schor. Fijn dat zij de stand bij hielden voor het thuisfront (en de coaches, want een scorebord was niet aanwezig in de zaal). Uiteindelijk verloren we de wedstrijd nipt, met maar 1 punt verschil. Helaas geen kampioenskansen meer.
Maar eerlijk gezegd vinden de coaches jullie wel kampioenen. Jullie hebben allemaal super hard geknokt en gespeeld met overtuiging en lef. Wat een verschil met het begin van dit seizoen! We nemen deze ervaring met ons mee naar de toekomst. Als we de volgende keer onze aanvallen rustiger blijven spelen, waardoor de bal in de ploeg blijft, dan winnen we deze wedstrijden gewoon. Zolang wij de bal hebben, hoeven we niet achter de tegenstander aan. Daarnaast kunnen zij dan ook niet scoren.
Volgende week de laatste zaalwedstrijd, tegen Die Haghe. Ik hoorde vandaag een speler fel en vol overtuiging zeggen “We gaan komende weekend de wedstrijd gewoon winnen joh!!”. Dus met de wedstrijd instelling zit het goed. Kom allemaal kijken naar deze toppers. We spelen lekker vroeg. Om 9 uur start de wedstrijd in Ockenburgh, daarna heb je nog wat aan je dag!
Groet
David
(35)