Vechtlust

Vandaag de laatste thuiswedstrijd. En ook meteen de laatste wedstrijd van deze competitieronde. Zes weken achter elkaar elke week een wedstrijd. De najaarscompetitie is wat dat betreft toch prettiger dan de voorjaarscompetitie met daarin vaak allemaal vrije weekenden.

We begonnen met een toernooi bij Die Haghe waar we aan het nieuwe E-spel konden gaan wennen. Dat ging echt goed zo voor de eerste keer. De nieuwe regels brachten de E3-toppers niet van slag.

Na de eerste twee competitieweekenden leek het er op dat de ploegen in onze poule goed aan elkaar gewaagd waren. De weken daarop bleek dat toch niet helemaal het geval te zijn en zagen we wat grotere verschillen.

De tegenstander vandaag was HKV Ons Eibernest. Een ploeg die fel is en waar wij bij de uitwedstrijd een offday beleefden. Tijd voor een herkansing dus! Op ons veld zagen wij wat andere spelers dan bij de vorige wedstrijd. Sterker nog, er bleek een geheel andere ploeg te staan. In totaal vier spelers, waarvan drie jongens (ik herhaal nog maar eens, waar halen die verenigingen toch al die jongens vandaan).

We begonnen de wedstrijd wat afwachtend. Was het de kou in de lucht of was nog niet iedereen wakker om 11 uur? Wat het ook was, Eibernest kreeg niet heel veel doelkansen, maar de kansen die zij kregen gooien zij er in. ALO kreeg ongeveer evenveel kansen, maar wist de bal daarbij minder vaak in de korf te krijgen.

In de rust een lekkere beker limonade. De coaches waren best tevreden over het spel. Er werd goed verdedigd, aanvallend wisten we elkaar goed en vaak snel te vinden. Vooral zo doorgaan, met iets meer aandacht voor de omschakeling van aanval naar verdediging. Daar vergaten we nog wel eens om direct terug te lopen naar de tegenstander die dan al voor de paal stond, de bal ontving en kon scoren.

Wat er precies in de limonade gezeten heeft weet ik niet, maar in de tweede helft stond er een ander ALO E3 op het veld. Ondanks, of juist wel door?, een redelijk grote achterstand werd er een stuk feller gespeeld. Er werd geknokt om elke bal en in de omschakeling wisten we veel ballen te onderscheppen voor deze over de helft van het veld gekomen waren.

Dit alles, samen met iets meer “lange ballen”, leverde de nodigde doelpunten op. Met als gevolg dat we op gelijke hoogte met Eibernest kwamen. Met nog een paar minuten te spelen kwam Eibernest weer op voorsprong. De bikkels die we deze week zagen, bleven doorgaan en uiteindelijk wisten we gelijk te maken. Super knap teruggekomen en heel goed geknokt! Als jullie deze energie elke week en de gehele wedstrijd op de mat weten te leggen, dan kunnen we van elke ploeg uit onze poule winnen!

Terugkijkend op de eerste veldcompetitie zien we veel vooruitgang bij de E3. Zeker als we de laatste helft van zaterdag bekijken. Er wordt steeds beter naar elkaar gekeken, uitstappen als je gooit, vrijlopen naast elkaar (niet in het zwarte vlak en zonder “smiley”). Ook het maken en verdedigen van doorlopen snappen we steeds beter. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat er in deze korte periode na de zomervakantie zoveel stappen gemaakt zouden gaan worden!! Zo leuk om te zien!

De kernwoorden die dit seizoen beschrijven, zijn terug te vinden als de titels van de verslagen:

– Optimisme – Trots – Half – Verschil –  Offday – Verbetering – Lichtpunt – Vechtlust –

TROTS is daarbij het gevoel dat bij mij overheerst. Ik heb nu al zin in de zaalcompetitie!

Groet
David

(54)