Na het sombere weer tijdens de vorige wedstrijd, hoopten we deze week op een lekker zonnetje, een graad of 22 en een gezellige sfeer op ALO. Kijkend naar de voorspellingen gedurende de week, leek dat lekkere zonnetje er toch niet in te gaan zitten. Maar op vrijdag veranderde er iets in het weer en zou het in ieder geval droog zijn tijdens de wedstrijd. Dat is ook wat waard.
Vandaag stond er een heuse kampioenswedstrijd op het programma. Vorige week, na de wedstrijd, zagen we dat de medekoploper had verloren. Hierdoor konden zij alleen nog gelijk komen in punten, dus technisch gezien waren we in ieder geval al gedeeld kampioen. De toppers van de J9 hadden hier nog geen idee van, we hebben hen nog even in het duister gehouden om er geen druk op te leggen.
Onze toppers zijn echter fanatiek genoeg. Hier thuis heb ik meer dan eens gehoord “ow, ik hoop zo dat we eerste worden”. En “Ik denk dat we gaan winnen papa!” Als coach is dat een mooi geluid (en als vader natuurlijk ook).
De vorige wedstrijd tegen Avanti verliep subliem. Op de een of andere manier lukte die dag alles. De coaches hoefden alleen maar achterover te leunen en te genieten. Dat zal vandaag vast anders verlopen. De J9 schoot echter uit de startblokken en al snel mocht Avanti een superspeler in het veld brengen. Dat zorgde aan onze kant toch voor wat moeilijker spel.
Voor mijn gevoel verliep het spel wat moeizaam, maar ben ik niet gewoon verwend? De coaches waren vandaag misschien wel fanatieker dan de spelers. Voor hen toch echt wel een les om te blijven herhalen, soms wat minder zeggen kan ook heel goed werken. Uiteindelijk zijn het de spelers die het spel maken en we hebben voldoende met ze getraind om ze de juiste keuzes te laten maken.
Want wat deden de toppers het weer goed! Ze liepen beetje bij beetje verder uit en wisten zo, onbewust, het kampioenschap veilig te stellen. Want ook nu eindigen we weer in de dubbele cijfers en scoorde iedereen. Verdedigend zat het ook weer goed in elkaar. Wat zal je je als coach dan nog druk maken.
Na het fluitsignaal konden we Bella, Dayan, Jonah, Nina en Rune vertellen dat ze kampioen geworden waren. Dat drong nog niet direct door, maar later in de kantine werd het toch meer en meer duidelijk. Na een mooie speech van voorzitter Sander, kregen zij allemaal, staand op de tafel en glimmend van trots, een mooie medaille omgehangen.
En daarna waren er ook nog pannenkoeken. Coach Wim was om 7 uur in de ochtend al in de supermarkt aanwezig om daar de spullen voor te halen. En topper Yvette heeft daarna staan bakken tot alles op was. En wat een stapel pannenkoeken was het geworden zeg! Super bedankt Yvette!
Deze week gaan we nog lekker op het veld trainen en dan op zaterdag nog één thuiswedstrijd. Daarna gaan we de zaal in. Geen last van het weer en altijd een goede temperatuur. De tegenstanders zullen sterker zijn dan we op het veld hadden. We gaan dus ongetwijfeld veel leren.
Ik heb er nu al weer zin in.
David
